Spawanie tig
(spawanie elektrodą wolframową w osłonie gazu obojętnego), łuk spawalniczy powstaje między nietopliwą elektrodą wolframową a elementem spawanym. Gaz ochronny jest gazem obojętnym i nie ma wpływu na proces spawalniczy. Zazwyczaj jako gaz ochronny stosowany się argon, który chroni przed utlenieniem nie tylko spoinę, ale i elektrodę.
Spawanie tig nie wymaga stosowania materiału dodatkowego. Elementy spawane można łączyć przez przetopienie rowka spawalniczego. Jeżeli stosowany jest materiał dodatkowy, jest on wprowadzany do jeziorka w sposób ręczny, a nie za pomocą uchwytu spawalniczego tak jak w metodzie MIG/MAG. Dlatego w spawaniu TIG, uchwyt spawalniczy posiada zupełnie inną konstrukcję niż uchwyt stosowany w metodzie MIG/MAG.
Różne metody spawalnicze TIG obejmują przykładowo spawanie TIG prądem stałym DC TIG, spawanie TIG prądem przemiennym oraz TIG Puls. O tym wszystkim dowiesz się na naszym kursie spawania TIG 141.
ZASTOSOWANIA
Spawanie TIG jest wykorzystywane między innymi do spawania rurociągów oraz rur. Jest także stosowane w różnych gałęziach przemysłu, takich jak lotnictwo, kosmonautyka oraz przetwórstwo cienkich blach, gdzie spawane są specjalne materiały takie jak tytan.
Metoda TIG jest odpowiednia zarówno do spawania ręcznego jak i zmechanizowanego oraz przy użyciu robotów spawalniczych.
SPRZĘT
Sprzęt do spawania metodą TIG składa się ze źródła zasilającego, kabla masy, uchwytu spawalniczego oraz butli z gazem osłonowym lub połączenia z siecią gazową. Urządzenie może być również wyposażone również w system chłodzenia cieczowego. Podajnik drutu jest zbędny, ponieważ materiał dodatkowy jest podawany ręcznie. Uczestnicząc w naszym kursie spawania TIG 141 będziesz miał możliwość nauki na nowoczesnych spawarkach firmy Kemppi.
TECHNIKA SPAWANIA
Metoda TIG jest stosowana wszędzie tam, gdzie istotne są: wygląd spoiny, jej jakość oraz czystość. Używana jest również w pracach wymagających dużej precyzji spawania. Ponadto metoda TIG jest bardziej wymagająca, ponieważ regulacji podlega w niej więcej parametrów niż w innych metodach. W spawaniu TIG, uchwyt spawalniczy jest przesuwany jedną ręką, podczas gdy druga podaje materiał dodatkowy. Dlatego spawacz pracujący metodą TIG musi pracować wykorzystując obie rękawice, więc nie może już podtrzymywać uchwytu jak ma to miejsce w metodzie MIG/MAG.
Te specjalne wymagania powodują, że metoda TIG jest dużo trudniejsza, zwłaszcza w początkowym okresie. Jednakże ręce szybko dostosowują się do wymaganych ruchów i spawanie TIG staje się czynnością rutynową. Obecnie, wymagająca metoda TIG zazwyczaj jest stosowana przez wyspecjalizowanych spawaczy.
Spawanie metodą TIG polega na pchaniu uchwytu spawalniczego. Spoiwo może być wprowadzane do jeziorka kropla po kropli poprzez nieprzerwane trzymanie drutu w jeziorku spawalniczym.
METODY SPAWANIA TIG
AC/DC
Metody spawalnicze TIG są klasyfikowane w zależności od rodzaju prądu spawania, na TIG DC oraz TIG AC. Źródła zasilające TIG mogą być odpowiednie dla obu rodzajów prądu (AC/DC) lub tylko dla prądu stałego DC.
Spawanie TIG DC jest stosowane zazwyczaj do łączenia róznych metali. Jednakże do spawania aluminium musi być stosowany prąd przemienny.
Jeżeli w metodzie TIG jest stosowana kombinacja prądu stałego oraz przemiennego, wówczas okreslana jest ona jako MIX TIG. Jest ona szczególnie użyteczna metoda w przypadku łączenia ze sobą materiałów o różnych wartościach parametrów wytrzymałościowych.
Spawanie TIG prądem pulsującym
W spawaniu TIG prądem pulsującym źródło zasilające wytwarza prąd pulsujący, co redukuje emisję ciepła wpływającego na spawany materiał. Jest to szczególnie użyteczne podczas spawania cienkich materiałów, do pracy z którymi uzywa się dużej ilości ciepła Spawanie prądem pulsującym ułatwia również kształtowanie jeziorka spawalniczego oraz wtopienie materiału.
Przykładowo, urządzenie Kemppi Mastertig MLS 2300 pozwala na zastosowanie tzw. impulsu synergicznego TIG, posiadającego zaprogramowane parametry, a użytkownik musi jedynie wyregulować prąd spawania.
WYDAJNE SPAWANIE TIG
Metoda TIG jest stosowana wszędzie tam gdzie wymagania jakościowe są wysokie lub gdzie stosowane są cienkie materiały. Produkcja spawanych materiałów jest tam zwykle niewielka, a prędkości spawania nigdy nie uzyskują wysokich wartości. Wydajność spawania metodą TIG można jednak zwiększyć na różne sposoby.
Zdolność przetapiania może zostać podwyższona poprzez zintegrowanie podajnika drutu z uchwytem spawalniczym lub przestawienie się z techniki zimnego drutu na technikę gorącego drutu. Wytwarzanie spoiny można wówczas podwyższyć nawet do 200%. W metodzie zimnego drutu, przetapianie materiału dodatkowego oddaje część ciepła wytwarzanego przez łuku elektryczny i redukuje ilość produkowanego materiału. Przy wykorzystaniu gorącego drutu spoiwo jest podgrzewane za pomocą oddzielnego źródła, co zwiększa wytwarzanie spoiny.
Użycie pasty aktywującej zwiększa prędkość spawania i zakres wtopienia. Jeżeli na spoinie zostaje rozprowadzona pasta PATIG, powierzchnia łuku elektrycznego zmniejsza się, a gęstość prądu w anodzie rośnie od 150% do 200%. Pasta ta składa się z proszku oraz wiążącego acetonu i może być rozprowadzana przy pomocy pędzla lub jako spray. Stosowana jest ona do wytwarzania tarcz kół z blachy cienkiej, pojemników ciśnieniowych oraz materiałów o grubości 3 – 12 mm (wykonanie rowka za jednym przejściem).
Dobór gazu osłonowego może mieć wpływ na topienie oraz wtopienie materiału rodzimego. Najpowszechniej stosowanym gazem ochronnym w metodzie TIG jest argon. Korzyścią jest niska cena oraz dobra skuteczność osłonowa w połączeniu z wysoką zapłonowością łuku. Do słabych stron należą: niskie przewodnictwo cieplne i w konsekwencji potencjalne problemy w uzyskaniu równomiernego przetopu spoiny. Przetop można udoskonalić dodając do gazu ochronnego 5 – 25% wodoru. Pomaga to również zredukować powierzchnię łuku oraz zwiększyć wtopienie. O tym i o innych ważnych aspektach dowiesz się na naszym kursie spawania TIG 141.
Stosowanie helu jako gazu ochronnego pozwala dobrze stopić spoiwo z materiałem rodzimym i zapewnia dobre wtopienie. Jednakże wadą jest niska zdolność zajarzenia łuku. Można ją poprawić stosując mieszankę argonu i helu.